പ്രണയത്തിന്, എന്താണ്, നിര്‍വ്വചനം? ആത്മാവില്‍ നിന്ന് ആത്മാവിലേയ്ക്കുള്ള തീര്‍ത്ഥാടനമെന്നോ? അതോ ഉള്ളിലെ വിങ്ങലിന്‍റെ ഉദ്ഭവത്തെ തേടലെന്നോ? ഇതു രണ്ടുമാകാം.പ്രണയത്തി, അതിര്‍ത്തിയോ, കാലദേശമോ എന്തിന്, കണ്ണോ, ചെവിയോ പോലും ഇല്ലെന്നാണ്, പറയാറ്. പക്ഷേ പ്രണയിച്ച് വിവാഹം കഴിച്ചവര്‍ പോലുംപിന്നീട് ജീവിതത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴിക്കില്‍ പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ട് രണ്ട് തുരുത്തുകളായി മാറുന്നു. പ്രണയത്തെ കേവലമായി കാഅണുന്നതാണ്, ഇതിന്‍റെ കാരണം, ഉടലിന്‍റെ ആസക്തിയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ അവിടെ രതിയേ ഉണ്ടാകുന്നുള്ളൂ, അത് പ്രണയമല്ല. ഒരു അവസ്ഥ മാത്രം. യഥാര്‍ത്ഥ പ്രണയം ഒരു തേടലാണ്,
അങ്ങു ദൂരെയുള്ള തന്നെ തന്‍റേതു മത്രമായ തന്നോട് ചേരാന്‍ വെമ്പുന്ന ഒരു ആത്മാവിനെ തേറ്റല്‍. പൂവും കാറ്റും തമ്മിലുള്ള ഇഷ്ടം പോലെ അത് പരിശുദ്ധമാണ്, നിര്‍മ്മലമാണ്. അതൊരിക്കലും ശരീരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതല്ല. ചില ദമ്പതികളെ കാണുപോള്‍ തോന്നാറില്ലേ ഒരു പോലെ ഇരിക്കുന്നവര്‍, ഒരേ പോലെ ചിന്തിക്കുന്നവര്‍, ഒരാള്‍ പറയാതെ മറ്റൊരാള്‍ അറിയുന്നത്, എല്ലാം പ്രണയത്തിന്‍റെ നിഗൂഡ്ഡതകള്‍ മാത്രം.
ഒരാള്‍ പ്രണയത്തിലായിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു പ്രത്യേക അവസ്ഥയിലായിരിക്കും. നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന ഹൃദയത്തെ നിയന്ത്രിക്കാനാകാതെ ഇറ്റയ്ക്ക് തേങ്ങും, കണ്ണുകള്‍ തേടലിലായിരിക്കും, വേദന താങ്ങാനാകാതെ മരിക്കാന്‍ തോന്നും, ഒക്കെ നിമിഷ നേരത്തേയ്ക്ക് മാത്രം, ആത്മാന്വേഷനത്തിന്‍റെ അവസാനം മറുപാതിയെ ലഭിച്ചു എന്ന് വരില്ലെങ്കില്‍ ജന്മം മുഴുവന്‍ ഈ നോവ് തിന്ന് കഴിയുക, അതാണ്, പ്രണയത്തിന്‍റെ ദുരന്തം.
